بریم سراغ فیلم "شش تا هشت تا سه تا"! راستش اسمش یه کم عجیبه، نه؟ انگار داری جدول ضرب درس میدی! ولی خب، اسم خارجکیا همینه دیگه، یهو یه چی میذارن آدم شاخ در میاره. اصل قضیه برمیگرده به یه گردان تو جنگ جهانی دوم، فکر کن، فقط خانوما، اونم سیاه پوست! بهشون میگفتن "شش تا هشت تا سه تا" یا 6888th Postal Directory Battalion. کارشون چی بود؟ تو اون شلوغ پلوغی جنگ، نامه های سربازای آمریکایی تو اروپا گُم میشد، قاطی پاتی میشد، رسما یه فاجعه پستی به بار اومده بود. این فیلم میاد داستان این خانوما رو تعریف میکنه که چطور با کلی نامه و بسته قاطی پاتی و نژادپرستی و مردسالاری جنگیدن و بالاخره یه نظمی به اون وضع دادن. کارگردانش تایلر پریه. آره، همون که فیلم های "مِیدیا" رو میسازه. شاید بگی "اِ، تایلر پری و فیلم جنگی؟!" ولی انگار این دفعه قضیه جدی تره. فیلم بودجه خوبی هم داشته، حدود 70 میلیون دلار، که برای تایلر پری یه جورایی رکورد حساب میشه. بازیگرای معروفی هم داره، مثل کری واشنگتن که نقش فرمانده گردان رو بازی میکنه، اوبونی اوبسیدیان، و اوپرا وینفری هم هست. سام واترستون هم نقش رییس جمهور روزولت رو داره، سوزان ساراندون هم خانم روزولتِ! یعنی یه جورایی تیم ستاره ها جمع کردن. داستان فیلم فقط جنگ و نامه نیست. یه جورایی داستان عشقی هم قاطیش کردن. مثلا یکی از این خانومای گردان یه رابطه عاشقانه داشته با یه خلبان یهودی، تو دهه ۴۰ آمریکا، که خودش کلی چالش داشته. بعد که اون خلبان میمیره، این خانوم دلشکسته تصمیم میگیره بره جنگ. این خط داستانی شخصی به فیلم اضافه میکنه و فقط یه روایت تاریخی خشک و خالی نمیمونه. از لحاظ ساخت هم فیلم انگار سعی کرده جدی باشه. فیلمبرداریش تو آتلانتا و یه جاهایی هم تو انگلستان انجام شده. حتی برای موسیقی فیلم اومدن آرون زیگمن رو آوردن که سابقه کار با تایلر پری رو هم داره. آهنگ آخر فیلم رو هم دایان وارن نوشته و اچ.ای.آر. خونده، که حتی نامزد اسکار هم شده! جدی میگم، نامزد بهترین آهنگ اورجینال! ولی خب، انتقاداتی هم به فیلم وارد شده. مثلا تو سایت "راتن تومیتوز" که نمره منتقدا رو جمع میکنه، فقط ۵۲ درصد منتقدها نظر مثبت داشتن. یه جاهایی گفتن فیلم خیلی احساساتی شده و نذاشته خود داستان به اندازه کافی تاثیرگذار باشه. ولی بعضی منتقدا هم بازی کری واشنگتن رو خیلی تعریف کردن و گفتن فیلم نسبت به کارای قبلی تایلر پری خیلی بهتره. در کل، به نظر میرسه "شش تا هشت تا سه تا" یه فیلم جنگی درام باشه که سعی داره یه داستان واقعی و کمتر شنیده شده رو تعریف کنه. داستان گردان زنان سیاهپوست تو جنگ جهانی دوم که کار پست رو انجام میدادن، واقعا جالبه و ارزش دیده شدن داره. حالا شاید فیلم بی نقص نباشه، شاید یه جاهایی زیادی ملودرام شده باشه، ولی به نظرم بازم میتونه یه تجربه جذاب باشه، مخصوصا اگه به فیلمای تاریخی و داستانای واقعی جنگی علاقه دارین. تازه نامزد اسکار هم که شده! پس یه چشم بهش داشته باشین، شاید یه شب جمعه با دوستاتون بشینین ببینین و حالشو ببرین.